czwartek, 11 sierpnia 2011

Niebezpieczna hodowla

Autorem artykułu jest Jarek04



Ostatnimi czasy niezwykle popularne stało się hodowanie egzotycznych zwierząt, które nie są do końca bezpieczne. Najczęściej są to wszelkiego rodzaju zwierzęta jadowite, a ten rodzaj hodowli to terrarystyka, na którą w wielu przypadkach trzeba posiadać zezwolenie oraz licencję.

Ostatnimi czasy niezwykle popularne stało się hodowanie egzotycznych zwierząt, które nie są do końca bezpieczne. Najczęściej są to wszelkiego rodzaju zwierzęta jadowite, a ten rodzaj hodowli to terrarystyka, na którą w wielu przypadkach trzeba posiadać zezwolenie oraz licencję. Niestety wiele osób posiada takie okazy całkowicie nielegalnie. Wiele z nich zostało nielegalnie przemycone do Polski różnymi środkami, ponieważ sprzedaż ich na terenie naszego kraju jest całkowicie zakazana. Bardzo często są to też gatunki pod ochroną, którym grozi wymarcie.Jednoczesnie bardzo mało ludzi zdaje sobie sprawę że nawet wiele hodowla polskich gatunków jak traszka, żaba, żmija jest całkowicie nielegalna. Wszystkie gatunki polskich gadów i płazów są pod ochroną. Pamiętaj o tym! Dlatego w żadnym wypadku nie powinno hodować się ich w domu. Ludzie są niewrażliwi na te fakty i bardzo często hodują w domu hronione gatunki zwierząt, za przemy których grozi kara długiego pozbawienia wolności. Mimo dużego ryzyka ludzie nie rezygnują i powiększają swoje hodowle. Niekiedy okazy przetrzymywane przez terrorystów są niezwykle niebezpieczne, co niestety zagraża sąsiadom w przypadku gdy okaz ucieknie ze swojego terrarium. By tego uniknąć zainwestować trzeba w bardzo dobre akwaria oraz pamiętać o ich dokładnym zamykaniu. Niejednokrotnie słychać było o ucieczkach jadowitych węży i pająków.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Zdrowotne ubezpieczenia zwierząt gwarantują dobrą opiekę

Autorem artykułu jest Owczarnia



Właściciele zwierząt doskonale wiedzą, jak istotna jest odpowiednia opieka. Każde bowiem zwierze, zasługuje na dobre traktowanie i pielęgnację, wszakże jest to żywa istota.

Właściciele zwierząt doskonale wiedzą, jak istotna jest odpowiednia opieka. Każde bowiem zwierze, zasługuje na dobre traktowanie i pielęgnację, wszakże jest to żywa istota. Niewątpliwie z tego też względu, popularne stały się zdrowotne ubezpieczenia zwierząt. Właściciele psów, kotów, koni a nawet bydła domowego- boją się o zdrowie swoich podopiecznych. To sprawia, iż tego typu ubezpieczenia prywatne gwarantują im spokój a zwierzętom dobrą opiekę. Zdrowotne ubezpieczenia zwierząt to także idealna koncepcja dla właścicieli czworonogów, którzy podróżują ze swoimi ulubieńcami. Niewielkich rozmiarów piesek czy kotek, chętnie zabierany jest na wczasy czy nawet podczas podróży zagranicznych. Odpowiedzialny właściciel, zawsze będzie pamiętał aby takie prywatne ubezpieczenia dla swojego zwierzaka, wykupić. Moda na zdrowotne ubezpieczenia zwierząt zawitała z Zachodnich Państw, w naszym kraju. Może jeszcze nie jest ona w Polsce tak popularna, lecz ciągle zdobywa zwolenników. Bardzo istotnym faktem jest, iż takie prywatne ubezpieczenia dla pupila- wcale dużo nie kosztują a dzięki niemu, mamy gwarancję, że o dowolnej porze i w dowolnym miejscy, nasz zwierzak dostanie bezpłatną pomoc weterynaryjną. Taka forma zabezpiecza również portfel właściciela pupila. Będąc na przykład na wakacjach z pieskiem, w razie jego choroby, nie trzeba już płacić za pomoc weterynarza z własnych środków finansowych, bowiem koszt leczenia pokrywa ubezpieczyciel.

Chciałbyś mieć niepowtarzalne teksty na stronie internetowej? Napisz do nas!

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Jak koty myją się i poświęcają czas na tę czynność?

Autorem artykułu jest Ewa Wilczek



W każdej wolnej chwili - gdy obserwujesz swojego futrzaka - przeznacza on czas na mycie się. Dla ludzi wygląda to jak zwykła czynność dotycząca utrzymania higieny. Koty są niezwykle czystymi zwierzętami. Można powiedzieć, że dbają o swoje futro do przesady. Jednak trzeba wiedzieć, że toaleta w zakresie pielęgnacji futra ma o wiele większe znaczenie dla zdrowia kota oraz jego dobrego samopoczucia.


Takie ciągle mycie się ma głębsze podłoże. To nie tylko piękna sierść, ale również okrywa dająca mu izolację cieplną. Rozburzone futro, czyli włos w każdą inną stronę powoduje, że kot marznie. Wszystkie te zabiegi mają ochronić go przed zimnem. Kot liżąc swoje futro tworzy warstwę ochronną dzięki zwilżającej ślinie. Włosy układają się pięknie i tworzą nieprzepuszczającą zimna warstwę. Poprzez lizanie sierści koty korzystają z naturalnej izolacji. Bardzo ważne jest to szczególnie w okresie letnim. W tym czasie mogą występować bardzo wysokie temperatury i kot może być narażony na przegrzanie. Czynność ta w postaci wylizywania swojego futra zapobiega właśnie takim sytuacjom.

Koty nie posiadają gruczołów potowych i dlatego tak intensywnie lizą swoje futro. W ten sposób znajdują rozwiązanie na ochłodzenie się, ponieważ gdy ślina pozostająca na zewnątrz sierści przechodzi w proces parowania, przynosi to kotu ulgę w postaci chłodzenia ciała. Naturalne promienie słoneczne w połączeniu z kocią śliną tworzą witaminę D, którą kot chętnie spożywa. To niezbędny składnik w kociej diecie i dla prawidłowego funkcjonowania organizmu.

Mycie objawia się również w czasie, gdy nasz pupil czymś się zdenerwował albo jest zdezorientowany. Aby wyładować swój niepokój, zaczyna intensywnie się myć. Wygląda to tak, jakby nagle się mocno pobrudził i za wszelką cenę chce wyczyścić się z tego brudu. Przenosząc tę czynność na zachowania ludzkie, to w sytuacji stresującej drapiemy się po głowie. Ten gest ma za zadanie zniwelować podenerwowanie i brak pewności w działaniu.

Typowa sytuacja, która towarzyszy każdemu, kto jest szczęśliwym właścicielem kota. Po porcji pieszczot, które zażyczył sobie kot, następuje chwila, gdzie kot oddala się w ustronne miejsce i zaczyna intensywnie się wylizywać. My kojarzymy to z normalną czynnością, do której zalicza się mycie. Dla kota oznacza to zupełnie coś innego.

Podczas gdy kot przebywa u nas na kolanach, nasze zapachy go przenikają. Zaczyna pachnieć nami. Aby nie dopuść do stłumienia jego zapachu, szybko poprawia swoje futro, nanosząc z powrotem swój zapach na ślinie. Kot nie może pachnieć człowiekiem i dlatego stara się jak najszybciej pozbyć się tego zapachu po każdych pieszczotach i kontaktem z człowiekiem.

Kocie mycie się stanowi ochronę przed bakteriami, brudem i towarzyszącym chłodem. Jest ważnym elementem w dostarczaniu odpowiedniej dawki witaminy D. Oznacza też pozycję społeczną wśród pozostałych kotów. W naturalnych warunkach wspólne lizanie sierści jest wyrazem zaakceptowania w stadzie. Taki kot zostaje przyjęty do kociego towarzystwa. Nie jest traktowany jako obcy, intruz, lecz po zapachu jest rozpoznawany przez inne osobniki.

Lizanie futra ma swoje słabe strony, ponieważ zbyt częste wypadanie włosów powoduje zlizywanie tych pozostałości i dostanie się ich do kociego żołądka. Na skutek tego kot ma problemy z niestrawnością. W tym celu daje się kotu specjalną karmę na rozpuszczenie włosia w żołądku i jego strawienie. Brak kontroli nad tym problemem może być przyczyną niedrożności jelit. Ta przypadłość dotyka koty, które są bardzo energiczne i często muszą czyść swoje futro.

Bezapelacyjnie Ty, jako właściciel musisz zadbać i pomóc kotu poprzez regularne wyczesywanie zbędnych włosów. Szczególnie zwróć uwagę w okresie, w którym kot najbardziej się leni.

W stadzie koty wzajemnie sobie pomagają i dbają o podtrzymywanie przyjaznych stosunków. Poprzez lizanie się nawzajem umacnia się więź między nimi. Można to zaobserwować szczególnie u kotek, które mają małe kocięta. Matka liże futerka maluchom już po ich przyjściu na świat. Duże koty nawzajem wspierają się w czyszczeniu uszu poprzez lizanie. To nieodzowna pomoc przy takiej czynności, gdy nie można dotrzeć do niektórych miejsc samemu.


Proces mycia się jest niezwykle zsynchronizowany i prawie kolejność nigdy nie ulega zmianie. Zaczyna się od zwilżania pyszczka i łapki, kolejno idą do mycia uszy i wszystko, co znajduje się po tej stronie, czyli oko, policzek i podbródek. Dokładnie to samo robi z drugą stroną, oczywiście nie pomijając przy tym okolic narządów płciowych. Robi to bardzo skrupulatnie. Swoje pazury i ewentualny brud, który przyczepił mu się, wyciąga zębami, wszystko dokładnie wylizując.


Ewa Wilczek
http://www.zaradni.pl/porada/2893,jak_uczyc_sie_jezyka_w_domu_przy_komputerze

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Dzień Kota w Galerii Krakowskiej

Autorem artykułu jest Malgorzata



Persy, sfinksy, Maine Coon, jak również pospolite dachowce, to tylko kilka przedstawicieli kociego rodu spośród 100 ras, które 5 lutego 2011 roku zawitało do Galerii Krakowskiej.

Mieszkańcy stolicy Małopolski już po raz drugi mieli niecodzienną okazję podziwiać piękno tych szlachetnych zwierząt podczas wystawy Kotów Rasowych. W trakcie wystawy przewidziana jest również akcja promująca adopcję bezdomnych kotów, współorganizowana przez Krakowski Klub Felinologiczny i krakowskie stowarzyszenia pomocy zwierzętom.
Światowy Dzień Kota obchodzony jest wprawdzie 17 lutego, ale klienci Galerii Krakowskiej mogli obchodzić to święto już 5 lutego sobotę. Wszyscy goście, którzy odwiedzili galerię 5 lutego, mogli podziwiać 100 najpiękniejszych i najbardziej popularnych kocich ras na Pokazie Kotów Rasowych przeprowadzonym pod patronatem Krakowskiego Klubu Felinologicznego.

Zwiedzający wystawę mogli zaobserwować zwyczaje, a także poznać nawyki i poczuć wyjątkową energię tych niezwykłych zwierząt, których dobroczynną moc cenią ludzie na całym świecie od tysięcy lat. Oglądający wystawę mieli okazję zagłosować na najpiękniejsze ich zdaniem koty w trzech kategoriach: najpiękniejszy kot długowłosy, najpiękniejszy kot krótkowłosy, najpiękniejszy kot łysy. Dodatkowo klienci wybrali najsympatyczniejszego kota wystawy, który zdobyłe tytuł najmilszego kota publiczności.

Wystawa kotów, to wspaniała okazja dla krakowian do porozmawiania z hodowcami, wymienienia się radami i doświadczeniem z hodowli, jak również do zaangażowania się w pomoc na rzecz bezdomnych zwierząt. We współpracy z Alarmowym Funduszem Nadziei na Życie - fundacją pomagającą bezdomnym zwierzętom, w galerii został przeprowadzona akcja adopcji bezdomnych kotów (swoje stoiska miały organizacje zajmujące się ratowaniem bezdomnych zwierząt).
Na głównej scenie, dla klientów Galerii Krakowskiej, przygotowano konkursy poświęcone kociej tematyce z licznymi nagrodami. A najmłodsi miłośnicy kotów mogli uczestniczyć w konkursach rysunkowych oraz pomalować swoją buźkę w fantazyjne kocie motywy.

II edycja "Dnia Kota" odbyła się w Galerii Krakowskiej 5 lutego w godzinach od 13.00 do 19.00.

Pr Inspiration

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Czy należy kąpać koty rasy Maine Coon?

Autorem artykułu jest Mdrozdziel



Problem kąpania kotów jest jednym z dylemantów, przed któym stają nowi właściciele kotów rasy Maine Coon. Regularna higiena i opieka na kotami tej rasy nie stanowi większego problemu, nawet dla niedoświadczonych właścicieli kotów. Poza regularnym obcinaniem pazurów i okresowym wyczesywaniem, właściciele nie ma zbyt wielu obowiązków w dziedzinie pielęgnacji.

Koty przebywające w hodowlach są zazwyczaj regularnie kąpane, ze względu na udział w wystawach kotów. Niekoniecznie wymaga tego higiena zwierzaków, ale poprawnie wykąpane zwierze wygląda niewspółmiernie lepiej. Futro prezentuje się bardziej okazale i kot robi dużo lepsze ogólne wrażenie. W związku z tym, kąpiel kota jest niejako wymogiem stawianym przed hodowcami. Co więcej, złe przygotowanie kota do wystawy skutkuje często dyskwalifikacją.

Zupełnie inaczej sytuacja wygląda w przypadku kotów Maine Coon, które nie są kotami wystawowymi. Hodowcy często nie polecają nowym właścicielom kąpieli, twierdząc iż koty same doskonale dbają o swoją higienę. Z kolei na niedoświadczonych kociarzy temat kąpieli kota często jest bardzo przytłączający, a wręcz przytłączający.

Zawsze istnieje ryzyko zaistnienia sytuacji, w które kąpiel kota będzie konieczna. Przykładem może być chociażby prozaiczne ubrudzenie sierści przez wylanie na siebie występujących w domu substancji. Problem narasta w momencie, kiedy kot ubrudzi się w czymś, co stanowi zagrożenie dla jego zdrowia. Należy pamiętać, że środki chemiczne, płyn do naczyń czy detergenty ogólnie stanowią orgromne ryzyko, a występują powszechnie w gospodarstwach domowych. Kontakt tych środków z futrem kota nie koniecznie bezpośrenio musi zaszkodzić zwierzęciu. Jeżeli jednak kot zostanie pozostawiony w takim stanie, lub jedynie pobieżnie oczyszczony, wówczas zachodzi duże ryzyko zatrucia. Koty będą się nieustannie myć, co sprawi że niebezpieczne środki trafią do układu pokarmowego. W związku z tym kąpiel kota w takiej sytuacji jest koniecznością i musi nastąpić natychmiastowo.

Każdy właściciel kota powinien być przygotowany na konieczność wykąpania kota. Wiąże się to przede wszystkim z posiadaniem odpowiednich kosmetyków. Konieczne rónież jest zapoznanie się z podstawowymi technikami kąpieli. Zdecydowanie nie powinno się zabierać do tego zabiegu zupełnie bez przygotowania i bez konsultacji z osobami bardziej doświadczonymi. Dlatego właśnie każdy właściciel kota powinien zainteresować się tematem i przynajmniej raz wykąpać swojego pupila. Dzięki temu można nabrać doświadczania i być przygotowanym na taki zabieg w razie konieczności.

Proces kąpania kotów rasy Maine Coon jest nieco bardziej skomplikowane niż w przypadku ras krótkowłosych. Uciążliwe może być zwłaszcza suszenie i rozczesywanie mokrej sierści.

Wykąpanie kota w prawidłowy sposób powoduje również, że ścierść nabiera noweg blasku, staje się czysta i lśniąca. Kot nie tylko wygląda lepiej, ale również zmiejsza się ryzyko powstawania zakołtunien. Niesklejona sierć jest łatwiejsza do pielęgnacji nie tylko dla właścicieli, ale również dla samych kociaków.

Reasumując, zalecamy kąpanie kotów regularnie, przynajmniej kilka razy w roku. Nie należy oczywiście przesadzać z intensywnością. Zbyt częste kąpiele mogą doprowadzić nie tylko doprowoadzić do pogorszenia sierści, ale także narażają kota na przeziębienie. Warto też nadmieć, iż kąpieli nie wymagają zazwyczaj kocięta, ponieważ ich sierś nie przetłuszcza się tak mocno jak sierść dorosłych kotów.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Jak zadbać o psa?

Autorem artykułu jest Ola



Posiadanie psa to dla każdego właściciela powód do radości, ale także duża odpowiedzialność. Mało jednak osób wie, jak dobrze zadbać o swojego pupila by był zdrowy i rozwijał się prawidłowo. Pierwszą rzeczą o jaką trzeba zadbać jest przestrzeń jaką musimy przeznaczyć dla naszego psa.

Posiadanie psa to dla każdego właściciela powód do radości, ale także duża odpowiedzialność. Mało jednak osób wie, jak dobrze zadbać o swojego pupila by był zdrowy i rozwijał się prawidłowo. Pierwszą rzeczą o jaką trzeba zadbać jest przestrzeń jaką musimy przeznaczyć dla naszego psa. Sytuacja jest prosta gdy mieszkamy w jednorodzinnym domku. Dysponujemy wtedy ogrodem, który pozwoli naszemu pupilowi możliwie często przebywać na świeżym powietrzu. Szczególnie duże psy potrzebują przestrzeni i długich spacerów, więc częste zabawy z naszym pupilem w ogrodzie są dla niego bardzo korzystne. Gdy jednak mamy małe mieszkanie, należy postarać się o wygospodarowanie dla psa jakiegoś miejsca. Może to być plastykowe legowisko wyłożone kołderką lub koszyk. Pamiętajmy: nasz pupil musi mieć trochę miejsca tylko dla siebie i zawsze pełną miskę świeżej wody! Musimy też pamiętać o tym, że w sytuacji, kiedy mieszkamy w bloku, spacery z psem muszą mieć większą częstotliwość. Kolejną rzeczą o jaką należy zadbać jest odpowiednia karma dla psa. Musi być odpowiednio zbilansowana i dobrana do potrzeb naszego zwierzaka. Nieumiejętnie wybrana karma może przyczynić się w szybkim tempie do jego problemów zdrowotnych. Należy wiedzieć, że pies musi mieć odpowiednią dietę i pod żadnym pozorem nie można podawać mu tego co jemy my sami. Obecnie sklepy zoologiczne oferują nam duży wybór produktów żywieniowych dla zwierząt domowych, więc nie powinniśmy mieć problemu z ich zakupem. Każdy właściciel powinien wiedzieć także o tym, że nasz pies potrzebuje całorocznej, bezwzględnej opieki weterynaryjnej. Nie chodzi tylko o okresowe szczepienia, ale także odrobaczanie, przegląd uzębienia, leczenie infekcji czy alergii. Weterynarz udzieli nam także informacji w jaki sposób należy pielęgnować psa i jaką zastosować dietę. Jeżeli chcemy mieć pewność, że nasz zwierzak nigdzie się nie zgubi, warto zainwestować w jakiś identyfikator. Czasami wystarcza zawieszona ma szyi blaszka z naszym numerem telefonu.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Jak dbać o psa i kota

Autorem artykułu jest Patrycja



Biorąc do domu zwierzaka należy przygotować się na poświęcanie mu czasu i dbanie o jego ogólny dobrostan. Koty i psy są najczęściej wybieranymi zwierzętami domowymi.

Biorąc do domu zwierzaka należy przygotować się na poświęcanie mu czasu i dbanie o jego ogólny dobrostan. Koty i psy są najczęściej wybieranymi zwierzętami domowymi. Mają wiele zalet i w wielu sytuacjach stają się częścią rodziny. Ich wierność oraz przyjazny charakter powoduje, że dbamy o nie z dużym zaangażowaniem, tworząc najlepsze warunki życia począwszy od zdecydowania jaka karma dla psa i kota będzie najbardziej odpowiednia a kończąc na częstych spacerach, zabawach itp. Przeciwnicy tych zwierząt twierdzą, że dużym minusem ich posiadania jest towarzyszący im brzydki zapach. Jednak wynika on z tego, iż źle dobrana jest karma dla psa lub kota, zatem nie należy się tym kierować ani zniechęcać do posiadania takiego zwierzaka w domu, a jedynie w odpowiedni sposób zadbać o swojego pupila. Bardzo ważnym elementem pielęgnacji psa jest dbanie o stan jego uzębienia. Istotne jest aby karmić psa odpowiednim pożywieniem. Psy, które dostają wyłącznie miękkie jedzenie często mogą mieć większe kłopoty z kamieniem nazębnym, natomiast te, które dostają też suchy pokarm mają możliwość ścierania płytki nazębnej podczas gryzienia chrupek. Ważne dla każdego zwierzaka jest aby na każdym etapie jego życia utrzymał on doskonałą kondycję, dobrze funkcjonujący układ trawienny a także gęstą i lśniącą sierść. Dzięki temu każdy domowy zwierzak będzie zadowolony a jego postawa wobec wszystkich domowników będzie bardziej przyjazna.

Należy zatem pamiętać, że psy i koty potrzebują opieki jak również odpowiednich środków i zabiegów pielęgnacyjnych, ale przede wszystkim należy im zapewnić odpowiednie pożywienie i naszą miłość.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Odpowiedzialność za zwierzęta

Autorem artykułu jest Joas



Odpowiednia buda dla psa to powinien być powszechnie obowiązujący standard. Powinien, ale tak niestety nie jest. Dotyczy to zwłaszcza psów trzymanych przez właścicieli na zewnątrz - przy stodołach, w ogrodach, w pobliżu domów czy na działkach. Oczywiście, od wiosny do jesieni to nie jest problem. A.

Dla wiele osób legowisko dla psa to nie jest problem. Bo przecież pies może mieć byle jakie legowisko. Wystarczy byle jak sklecona buda dla psa i po sprawie. Tak myśli spora część ludzi. Ten szkodliwy stereotyp w myśleniu ludzi o potrzebach zwierząt ma bardzo uciążliwe, a często i tragiczne konsekwencje. Pies to żywe, wrażliwe stworzenie (a nie maskotka czy pluszowa zabawka zakupiona w Disneylandzie) i jego właściciel powinien dbać o niego. Zwłaszcza wtedy, kiedy w Polsce dominują niskie temperatury, czyli od późnej jesieni do wczesnej wiosny.

To oczywisty i aż kłujący w oczy banał, że mając psy czy koty trzeba dbać o nie i kupować różne akcesoria dla zwierząt. Priorytetem powinno być dbanie o ich zdrowie i kupowanie im dobrej karmy. Albo przygotowywanie im odpowiedniego jedzenie, jeśli ktoś zadaje sobie trud, by specjalnie dla psów gotować na przykład kaszę czy mięso.

Czasami miłość do zwierząt czyni człowieka "ślepym i głuchym" na wszelkie argumenty czy zdrowy rozsądek. Ale czy wtedy można nazywać to miłością, czy raczej głupotą? Przykładem może być to, co się działo w Lewinie Kłodzkim, gdzie piosenkarka Violetta Villas trzymała dużą ilość psów na terenie swojej posesji. Przez jakiś czas, kiedy Violetta Villas z powodu choroby znalazła się w szpitalu, psy właściwie były pozostawione bez opieki. Co prawda trudno się tu dopatrywać bezpośrednio winy Violetty Villas. Raczej bardziej winni są w tym przypadku: gospodyni pani Villas czy jej menedżer. Ten drobny przykład pokazuje dobitnie, jak delikatna i śliska jest granica pomiędzy rozsądnym, odpowiedzialnym postępowaniem a czynami, które są znamienne dla ludzi nieroztropnych.

Odkurzacz centralny


---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Jak powinna wyglądać buda dla psa

Autorem artykułu jest Joas



Jeśli posiadamy psa, to powinniśmy jak najszybciej postarać się o to, by miał on swoje własne miejsce, miejsce, gdzie będzie mógł spokojnie odpoczywać oraz schronić się przed zimnem oraz słońcem.

Akcesoria dla zwierząt są bardzo ważne w utrzymaniu komfortu życia zwierzęcia. Oczywiście buda dla psa będzie potrzebne tylko jeśli ma on mieszkać na zewnątrz, ponieważ w domu będzie i tak miał swoje miejsce. Należy przy tym dokładnie dopilnować, by taka buda nie tylko była dobrana rozmiarami, ale także, żeby pies nie marzł zimą. W tym celu należy całą budę obić styropianem, który w znacznym stopniu zapobiegnie ucieczce ciepła z wnętrza psiego domu. Jeśli mamy możliwości, to najlepszym wyjściem jest oczywiście buda dwukomorowa, gdzie mamy pierwszą komorę nieocieplaną na lato oraz kolejną, tym razem dokładnie ocieploną, gdzie pies będzie mógł się wygrzewać w zimne wieczory. Buda dla psa nie powinna znajdować się w pierwszym, lepszym miejscu, ponieważ będzie on narażony wówczas na zaczepki ze strony innych ludzi czy zwierząt. Jego dom powinien być zbudowany w miejscu zacisznym, osłoniętym od wiatru, tak, by śnieg nie wpadał do środka na śpiącego psa. Buda powinna także znajdować się w miejscu, które pozwoli psu na odpoczywanie w spokoju, gdzie nie będzie niepokojony przez ludzi. Ważne jest także, by rozmiary legowiska wewnątrz były dobrze dobrane do wielkości psa, tak, by mógł swobodnie stanąć oraz obrócić się w budzie. Buda dla psa jest przecież jego własnym domem, przez co należy jak najbardziej zadbać o to, by czuł się on tam najbardziej swobodnie jak to tylko możliwe. Jeśli nie mamy możliwości zakupienia odpowiedniego domku, możemy sami postarać się o skonstruowanie dla niego budy, ale należy dokładnie zapoznać się z wszelkimi zasadami budowy psiego domu.



---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Wszystko dla naszego pupila

Autorem artykułu jest Joas



Jeśli mamy jakiekolwiek zwierzątko to zapewne bardzo zainteresują nas bardzo dobre i bogato wyposażone sklepy zoologiczne, które znajdziemy w większych miastach. Jeśli w takim sklepie kupimy jakiekolwiek artykuły zoologiczne, to nie ma możliwości byśmy się na nich zawiedli, chyba że sami dokonamy zł.

W takim wypadku konieczna będzie nie tylko wymiana zakupionego towaru, ale bardzo często będziemy zmuszeni do zakupienia nowego jeśli nie będziemy mieli starego w stanie nienaruszonym i już odpakowanego. Jeśli dodatkowo zakupimy takie akcesoria dla zwierząt, które nie są możliwe do oddania do sklepu, to nie będziemy mogli ich już wymienić. W takim wypadku pozostanie zakupienie innych, nowych. Dlatego aby takich sytuacji jak najbardziej unikać należy dokładnie zastanowić się nad każdym zakupem, ponieważ nie ma sensu wydawanie pieniędzy an to, co jest nam nie potrzebne. Należy także sprawdzić czy na przykład kupujemy dobry rozmiar obroży czy na przykład budy. Buda dla psa powinna bowiem spełniać pewne wymogi, które ustalone są przez specjalistów, ale można je wywnioskować samodzielnie. Jeśli bowiem okaże się, ze będzie ona za mała dla naszego psa, to nie może on w niej spać ponieważ będzie wtedy miał wiele problemów z tym, co jest nazywane u niego grzbietem. Za ciasna buda wymusza na zwierzęciu bardzo nienaturalne pozycje podczas przebywania w niej, a dodatkowo pies nie może sobie poradzić z tym, co jest dla niego najważniejsze czyli wypoczynek. Kolejnym elementem powinno być legowiskodlapsa który jest trzymany w domu, ponieważ jemu buda nie jest potrzebna, ale mimo tego powinien mieć w swoim domu także własne legowisko, które będzie zapewniało mu miejsce do spania i spokój podczas wypoczywania. Pies, podobnie jak my i inne zwierzęta nie zawsze ma ochotę do leżenia pod naszymi nogami oraz nie lubi jeśli podczas wypoczynku się go niepokoi. Takie legowisko zapewni mu nie tylko swobodę wypoczynku, ale poczucie przynależności do danego miejsca.

Odkurzacz centralny


---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Troszkę o dogoterapii

Autorem artykułu jest Olis



Termin dogoterapia- pochodzi od ang. terminu Pet therapy. W odróżnieniu do hipoterapii, w której prowadzi się rehabilitację osób potrzebujących pomocy przy udziale koni, tu zajęcia odbywają się z psami.

Terapia ta obejmuje różne schorzenia i jednostki chorobowe. Obejmuje ona rehabilitację fizyczną i psychiczną. Terapia z wykorzystaniem zwierząt jest znana od dwóch tysięcy lat. Jej najpopularniejszą formę, hipoterapię, propagował Hipokrates, który uważał jazdę konną za wartościową formę gimnastyki, pobudzającą funkcje organizmu i łagodzącą schorzenia. Określenie terapia z udziałem zwierząt przypisuje się amerykańskiemu psychologowi dziecięcemu Borisowi Levinsonowi, który użył go po raz pierwszy w 1964 r. Zauważył on, że autystyczni mali pacjenci, którzy mieli trudności z nawiązaniem kontaktów z dorosłymi, niemal bez wysiłku zaprzyjaźnili się z ich psami. Terapia z udziałem psów może pomóc m.in. przy następujących schorzeniach: urazy rdzenia kręgowego, urazy i uszkodzenia mózgu, uszkodzenia słuchu i wzroku, choroby układu krwionośnego i oddechowego, ciężkie urazy psychiczne i depresje, AIDS, cukrzyca, choroba Alzheimera, chroniczny ból, padaczka, choroby nowotworowe, artretyzm, zanik mięśni, stwardnienie rozsiane, autyzm, mózgowe porażenie dziecięce.
Pomoc ta polega na działaniu pośrednim i bezpośrednim na chorobę. Może to być np. pomoc polegająca na tym, że pies podnosi upuszczone przedmioty, otwiera drzwi, jest przewodnikiem dla osób niewidomych, a może polegać na tym, iż daje człowiekowi poczucie bezpieczeństwa, przyjaźń, radość, jest motywacją do wielu codziennych czynności. Obecność psa pozwala choremu na szybki powrót do zdrowia poprzez kontakt fizyczny i odwrócenie uwagi od problemów. Towarzystwo psów zmniejsza poczucie cierpienia, samotności i emocjonalnej izolacji. Dodatkowo zwiększa komunikację oraz pobudza stymulację wzrokową, słuchową i emocjonalną. Na świecie szkoli się psy pomagające ludziom przy różnych rodzajach niepełnosprawności. Są to :przewodnicy niewidomych, psy pomagające ludziom głuchym, psy ostrzegające przed atakiem padaczki, psy asystujące osobom niepełnosprawnym ruchowo. Dr John Dunbar przeprowadził obszerne badania nad wzajemnym oddziaływaniem pomiędzy ludźmi i zwierzętami. Zauważył, że obecność zwierzęcia może mieć znaczny wpływ na ludzką psychikę.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

wtorek, 9 sierpnia 2011

Adoptujemy psa ze schroniska

Autorem artykułu jest miwa



Wybraliśmy się do schroniska dla zwierząt by adoptować bezpańskiego psa. Nim zapadła decyzja o przygarnięciu zwierzaka długo nad nią debatowaliśmy w rodzinnym gronie rozmyślając nad wszystkimi aspektami za i przeciw.

W końcu nie można podejmować pochopnej decyzji szczególnie jeśli chodzi o wzięcie do domu jakiegokolwiek czworonoga. Mamy już plany awaryjne w przypadku wszelkich wyjazdów czy chorób gdy nie będziemy mogli się nim zająć. Z pełną świadomością czekających nas obowiązków oraz odpowiedzialności jaka na nas spadnie gdy zabierzemy zwierzaka do naszego domu, w którym spędzi wiele lat podpisujemy umowę o jego adopcję po wizycie weterynarz sprawdzi w jakiej kondycji jest nasz nowy podopieczny.

Wraz z kompletem zaświadczeń o szczepieniach naszego psiaka oraz jego książeczką zdrowia wychodzimy przepełnieni dumą i radością trzymając w dłoni smycz z naszym nowym pupilem. Właśnie tu popełniamy pierwszy zasadniczy błąd. Otóż przepełnieni szczęściem nie zapytaliśmy pracowników schroniska o kilka niezwykle ważnych rzeczy dotyczących naszego psiaka. Jakkolwiek by nie było nie wiemy o naszym pupilu zupełnie nic, choćby tego w jaki sposób dostał się do schroniska, ile czasu w nim spędził, jakie było jego zachowanie w tym czasie oraz co dostawał do jedzenia.

Nie wiemy też jak reaguje na inne stworzenia. Jedyne co możemy to domyślać się, że lubi dzieci oraz nie przejawia agresywnych zachowań w stosunku do obcych ludzi. W końcu jest słodki, troszkę nieśmiały, ale z pewnością będzie chodzącym ideałem. Dlatego też jeżeli chcemy zaadoptować czworonoga to wysilmy się na poznanie jego przeszłości. Dowiedzmy się o jego zachowanie, o to jak tam trafił i jak długo był. Jeśli to możliwe to zapytajmy o kontakt do byłego właściciela. Przekonajmy się czy nie jest on agresywny w stosunku do innych zwierząt lub ludzi.

---

Autorem tekstu jest serwis weterynarz


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Postrzeganie psów przez ludzi

Autorem artykułu jest Joanna LM



Pies - przyjaciel człowieka. Czy jednak każdy zgodzi się z tym stwierdzeniem? Raczej nie. Każdy z nas postrzega te zwierzęta na swój indywidualny sposób.

Pies - przyjaciel człowieka. Czy jednak każdy zgodzi się z tym stwierdzeniem? Raczej nie. Każdy z nas postrzega te zwierzęta na swój indywidualny sposób. Jednak czasem nawet zupełnie nieświadomie ludzie wyrządzają tym zwierzętom krzywdę. Traktują je jak ludzi, lub co gorsza jak maskotki, czy ozdoby swojej osoby. Wielu z nas nie wie, że zwierzęta przemawiają do nas, jednak swoim "psim językiem". Przekazują nam informacje, których my - ludzie, niestety nie potrafimy odczytać. Każdy ruch ogona, spojrzenie, szczeknięcie, czy postawa ciała wyrażają to co chcą nam w danej chwili przekazać. Potrafią również "czytać" naszą mowę ciała. Wiedzą kiedy jesteśmy zdenerwowani, a kiedy mamy ochotę na zabawę. Dlaczego więc ludzie nie uczą się tej psiej mowy, aby móc cieszyć się każdą chwilą spędzoną ze swoim pupilem? Takich pytań można by zadawać w nieskończoność. Wielu ludzi zwierzęta te nazywa swoim przyjacielem, czy nawet członkiem rodziny, jednak nie przeszkadza im to w trzymaniu psa na łańcuchu przy budzie, nie wyprowadzaniu na spacery, zamykaniu na całe tygodnie, czy nawet lata do kojca, bez wypuszczania psa. Tacy ludzie nie dbają o dobro zwierząt, a jedynie są zapatrzeni w siebie. Mają psa bo np. urzekła ich ta mała kuleczka, czy może panowała moda na posiadanie psa. Gdy pies podrasta i właściciele nie mogą już sobie z nim poradzić, bo np. sika w domu, gryzie i niszczy wszystko to w konsekwencji trafia do zamknięcia na dwór. Wielu ludzi zamiast rozwiązywać takie problemy woli po prostu pozbyć się psa. Najgorsi są ci, którzy pozbywają się pupila, bo chcą wyjechać na wakacje. Teraz o tej porze roku znów mnóstwo psiaków trafi na ulicę, tylko dlatego, że mają nieodpowiedzialnych właścicieli. Niestety muszę przyznać, że znam wiele osób dla których normalną rzeczą jest pozbycie się psa. Tak naprawdę dopóki ludzie nie zadadzą sobie choć trochę trudu na zrozumienie tych wspaniałych zwierząt, to nic się nie zmieni. Szkoda, że u nas nie ma przepisów jak w innych krajach, gdzie żeby móc posiadać psa to trzeba zdawać specjalne testy dotyczące psiego zachowania, oraz innej potrzebnej wiedzy, aby móc opiekować się tymi wspaniałymi zwierzakami.

---

Joanna LM

Zapraszam na moje blogi:

mam-psa.blogspot.com

pies-lucky.blogspot.com


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

pies też człowiek

Autorem artykułu jest Angelika xyz



Dobra karma dla psa to połowa szczęścia naszego pupila. Nasi mali czworonożni przyjaciele potrzebują fachowo dobranej diety, której nie jest w stanie zastąpić żadne domowe jedzenie. Choć powstało na ten temat wiele naukowych publikacji...

Dobra karma dla psa to połowa szczęścia naszego pupila. Nasi mali czworonożni przyjaciele potrzebują fachowo dobranej diety, której nie jest w stanie zastąpić żadne domowe jedzenie, nawet to rodem z królewskiego stołu. Choć powstało na ten temat wiele naukowych publikacji, znaczna część społeczeństwa nie zdaje sobie sprawy lub zwyczajnie ignoruje fakt, że ludzie i psy potrzebują zupełnie innych substancji – do wzrostu, dla energii i prawidłowego funkcjonowania. To, co człowiek zwykł uwielbiać, może nie smakować, a nawet szkodzić psu i odwrotnie - to wszystko, co tego pierwszego wprawia w apetyczny zachwyt zazwyczaj w drugim budzi obrzydzenie. I tak jak dziecko potrzebuje zupełnie innych substancji, tak również małe szczenięta nie mogą, metaforycznie rzecz ujmując, jeść z jednej miski ze swoimi rodzicami lub “dziadkami”. Gama posiłków zależna jest też od rasy oraz indywidualnych uwarunkowań. Każdy zwierzak więc musi mieć własną, zoptymalizowaną dietę, a oszczególnych jej właściwościach i zaletach mogą przekonać się wszyscy sceptyczni jeszcze ich opiekunowie w bardzo krótkim czasie. Lśniąca sierść, radosny pyszczek i nieustająca ochota do zabawy to tylko przykładowe z dobrodziejstw połączonych sił łakoci i witamin. Przede wszystkim zaś, smaczne i pożywne jedzenie sygnalizuje naszym pupilom troskę ze strony ich właścicieli, co powoduje odwzajemnienie uczuć i pogłębienie relacji.

---

angie


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Pan królik był chory i leżał w łóżeczku...

Autorem artykułu jest Elżbieta



Ten artykuł ma na celu pokazać każdemu miłośnikowi króliczej rasy, że o przypadłościach naszych pupili nie trzeba mówić językiem fachowym. Można w przystępny sposób powiedzieć jak możemy mu pomóc .

Pan Królik był chory...
Co należy zrobić gdy nasz pupil się rozchoruje.

1. Zwrócić uwagę czy je i pije oraz czy załatwia swoje potrzeby fizjologiczne.

2. Wodę króliczkowi podawać w miseczce, butelka wymaga "zapracowania" na kropelkę wody, a króliczek może nie mieć siły i ochoty tego robić.

3. W razie potrzeby przepajać wodą podawaną za pomocą strzykawki czy plastykowego zakraplacza bezpośrednio do pyszczka. Nie możemy dopuścić do odwodnienia. Zwykle weterynarz podaje dodatkowe płyny nawadniające w formie zastrzyku podskórnego lub kroplówki.

4. Dopilnować przyjmowania pokarmu. Podsuwać smakowite kąski, tak aby go skusić do jedzenia. Podawać mu dobrej jakości sianko.

5. W przypadku gdy króliczek odmawia jedzenia lub je bardzo mało, trzeba go karmić strzykawką lub zakraplaczem. Przygotowujemy 'zupkę' w skład której musi wchodzić rozmoczony dobrej jakości (o dużej zawartości włókna pokarmowego) granulat w połączeniu np. zupką jarzynową dla niemowląt (bez przypraw i dodatków mięsnych) albo innym rodzajem pokarmu dobrze tolerowanego przez naszego króliczka, któremu możemy nadać konsystencje płynną - z zachowaniem zasad zdrowego rozsądku, nie przyprawiając go o dolegliwości żołądkowe.

6. W przypadku dużej ilości gazów w brzuszku można podać lek w kroplach w dawce dla niemowląt, bądź uzgodnionej z lekarzem.

7. Jeśli występują trudności z wypróżnieniem - masujemy brzuszek delikatnie, okrężnymi ruchami, od strony żołądka w kierunku odbytu.

8. Zapewniamy mu swobodę ruchu. Starajmy się nie zamykać go klatce. Ruch pomaga w trawieniu i przesuwaniu się pokarmu po jelitach, a zmienne otoczenie stymuluje aktywność psychiczną i zapobiega wpadaniu w stan obojętności i znieruchomienia.

9. Dotrzymujemy towarzystwa choremu. Nie powinien być sam. Pamiętajmy o pieszczotach, głaskaniu, przytulaniu, skrobaniu za uszkiem, mówienie do niego miłym spokojnym tonem. Nie dokuczajmy, nie róbmy niczego na siłę z wyjątkiem karmienia. Postępujmy zgodnie ze zwyczajami króliczka - czasem wystarczy aby przy nim posiedzieć, lub położyć się obok niego na podłodze. Może brzmi to nieco zabawnie, ale takie nie jest. Pod tym względem królik są podobne do nas - lubią bliskość drugiej przyjaznej istoty, zwłaszcza w przypadku choroby.

10. W ciężkich i innych wyjątkowych przypadkach to często upór opiekuna pozwala na przeżycie skazanemu przez innych na śmierć króliczkowi. Zawsze warto poszukać pomocy tam gdzie się da, wykorzystywać każdą informację, każdy pomysł - no i nie poddawać się. Jeżeli wykorzystamy każdą możliwość lub sposób na pewno tę walkę wygramy.

---

Elżbieta


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

Królik domowy

Autorem artykułu jest KazioR



Ten inteligentny, komunikatywny i mało kłopotliwy zwierzak, szybko stanie się przyjacielem wszystkich domowników i ukochanym towarzyszem zabaw.

Osoby które nie miały kontaktu z królikami przed podjęciem decyzji o zakupie zadają sobie pytanie, jakim zwierzęciem jest królik ?. Jeśli ktoś uważa, że królik jest zwierzątkiem okazującym na każdym kroku miłość do swego opiekuna, przybiega na zawołanie, jest wyśmienitym czyścioszkiem, nie gryzie mebli, nie posikuje dywanów, nie stara się dominować nad domownikami, siedzi całą dobę w klatce i jest z tego zadowolony, to mogę tylko powiedzieć, - tak myślące osoby będą bardzo rozczarowane. Właściwie to każde z tych pytań ma odpowiedź przeczącą, one uwielbiają spędzać czas poza klatką i to nie godzinę a minimum zalecam pięć godzin. Traktują swego opiekuna jak członka stada a nie pana i władcę. Potrafią swymi ząbkami przywołać do porządku, lubią być głaskane nie wtedy kiedy my chcemy lecz kiedy one mają na to ochotę.

Królik jest postrzegany przez osoby dorosłe i dzieci jako oswojony i milutki. Większość rodziców poddaje się prośbom swych dzieci, kupując królika jako zwierzę domowe. Dziecko na ogół zawsze obiecuje, że zaopiekuje się nowym domownikiem, ale dzieci jak to dzieci nie zawsze dadzą radę opiekować się w sposób prawidłowy królikiem. Obietnice są niebawem zapomniane i troska o królika często spada na rodziców, a tym najczęściej brak czasu na prawidłową opiekę, taka sytuacja powoduje to iż królik żyje w osamotnieniu a jest to jednak zwierzę towarzyskie i nie tylko do szczęścia jest mu potrzebna miska. Królik nie zawsze docenia i toleruje podnoszenie i przytulanie, może walczyć, ugryźć lub skoczyć i podrapać, równie dobrze może zrobić sobie w czasie upadku krzywdę. Pamiętajmy, nie jest wskazane zakupić królika dla dziecka młodszego niż 8 - 10 lat (dla malutkich dzieci mogą one być wręcz groźne). Większość kłopotów w czasie hodowli jest spowodowana błędami opiekuna, brak wiedzy z zakresu opieki, żywienia, są najczęściej przyczyną dolegliwości jakie występują, zapytania jakie otrzymuje pozwalają mi wyrobić sobie pogląd, że opiekunowie postępują według zasady "najpierw królik a potem co to właściwie jest i jak się z nim obchodzić" a szkoda, szkoda króliczków.

---

KazioR

www.kazior5.com


Artykuł pochodzi z serwisu www.Artelis.pl

poniedziałek, 1 sierpnia 2011

Nadwaga u psa - jak z nią walczyć?

Autorem artykułu jest MW



Europejscy weterynarze alarmują, iż jesteśmy o krok od epidemii otyłości wśród psów. Sytuacja, choć wydaje się niecodzienna, przybrała obrót realnego zagrożenia.

Europejscy weterynarze alarmują, iż jesteśmy o krok od epidemii otyłości wśród psów. Już niemalże jedna trzecia psów mieszkających w miastach ma wyraźnie widoczną nadwagę, bardzo często zbliżającą się do 40% masy ciała. Taka nadwaga jest niezwykle niebezpieczna dla zdrowia naszego czworonożnego domownika. Może powodować zapalenie stawów, cukrzycę, chorobę serca, chorobę nowotworową oraz problemy z poruszaniem się. Zdaniem 66% europejskich weterynarzy problem psiej nadwagi jest obecnie najczęściej spotykanym i należy jak najszybciej się nim zając. Wydawałoby się, iż psią nadwagę najłatwiej ocenić można przyglądając się budowie ciała naszego pupilka, lecz nie jest to do końca takie łatwe. Niezwykle trudno jest bowiem dostrzec lekką nadwagę, kiedy dodatkowo fałdy tłuszczu przykryte są sporą ilością sierści, a niestety od tego właśnie się zaczyna. Dlatego też dostrzeżenie pierwszych objawów nadwagi, które są w wielu przypadkach lekceważone, może zapobiec postępowi choroby. Psy z nadwagą żyją średnio o dwa i pół roku krócej niż te zachowujące właściwą dla rasy i wieku wagę, co przekładając na lata ludzkie daje aż 15 lat. Do głównych przyczyn nadwagi u psów należy przekarmienie i zbyt mała ilość ruchu. Nadmiar niewykorzystanej energii dostarczanej wraz ze zbyt dużą ilością pokarmu jest magazynowany przez organizm właśnie w postaci tkanki tłuszczowej. Terapia odchudzająca naszego czworonoga nie może przebiegać zbyt gwałtownie, a powrót do prawidłowej masy ciała trwa zwykle od kilku do kilkunastu miesięcy. Odpowiednia karma dla psa i rozsądnie ułożony program ruchu jest podstawą rozpoczęcia kuracji odchudzającej naszego pupila. Warto zasięgnąć również rady weterynarza by ten mógł profesjonalnie ułożyć plan kuracji, by nie postępowała zbyt gwałtownie.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Medycyna weterynaryjna

Autorem artykułu jest Katarzyna.p



Weterynaria (czyli medycyna weterynaryjna) jest nauką zajmującą się chorobami zwierząt, ich leczeniem, profilaktyką, a także ochroną ludzi przed chorobami pochodzenia odzwierzęcego.

Choroby zwierząt (tak jak choroby ludzi) mogą mieć różne przyczyny. Ponadto, mogą one być łatwo przenoszone między grupami zwierząt oraz mogą zaatakować człowieka. Do najbardziej popularnych należą: wścieklizna, nosówka, parwowiroza, pryszczyca, wąglik, albinizm.
W Polsce (wg ustawy) występują takie zakłady lecznicze jak: gabinet weterynaryjny, przychodnia weterynaryjna, lecznica weterynaryjna oraz klinika weterynaryjna. Wszystkie te zakłady zatrudniają lekarzy weterynarii oraz techników weterynarii.
Ponadto, w Polsce działa Państwowa Inspekcja Weterynaryjna, która jest instytucją kontrolno-nadzorczą. Wykonuje ona szereg zadań, do których można zaliczyć np. zwalczanie chorób zakaźnych zwierząt, badanie produktów pochodzenia zwierzęcego, przeprowadzanie weterynaryjnej kontroli, sprawowanie nadzoru nad przestrzeganiem przepisów o ochronie zwierząt. Oprócz tego, każde województwo musi powołać lekarza weterynarii, który także sprawuje nadzór weterynaryjny na danym terenie.
Lekarzem weterynarii może zostać osoba, która ukończyła studia na wydziale medycyny weterynaryjnej oraz posiada kwalifikacje do badania i leczenia zwierząt, a także do kontroli środków spożywczych pochodzenia zwierzęcego. Studia z weterynarii (medycyna weterynaryjna) odbywają się w formie jednolitej, trwają 5,5 roku oraz kończą się nadaniem tytułu lekarza weterynarii.

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Kobra indyjska

Autorem artykułu jest Krzysiek K.



Kobra indyjska, okularnik indyjski - wąż z rodziny zdradnicowatych, zamieszkujący Azję, Tajwan i Archipelag Malajski. Ubarwienie brązowe lub piaskowe z rysunkiem okularów na kapturze szyjnym, rozciąganym przez kobrę w chwili zagrożenia.

Żywi się drobnymi kręgowcami, zwłaszcza gryzoniami. Często spotykana w pobliżu siedzib ludzkich, do których dociera w poszukiwaniu pożywienia. Dysponuje silnym jadem, składającym się z neurotoksyn. Ukąszenie człowieka może zakończyć się jego śmiercią, jeśli odpowiednio szybko nie zostanie podana surowica. Legenda głosi, że kiedy Budda wybrał się na jedną ze swoich wędrówek, zasnął na pustyni. To właśnie kobra swym kapturem osłoniła go od słońca. Od tej pory w Indiach kobra czczona jest jako obiekt kultu.

Występowanie
Kobra Indyjska występuje w Indiach, na Sri Lance, Archipelagu Malajskim, zachodnim Pakistanie, Nepalu, Bhutanie i Bangladeszu.

Cechy charakterystyczne
Kobra Indyjska jest pięknym i niebezpiecznym wężem. Nazwa "kobra" pochodzi od określenia "cobra di capello", czyli wąż kapturowy, użytego przez pierwszych portugalskich badaczy. Wąż ten ma uzębienie typu Proteroglypha. Kobra Indyjska ma dwa haczykowato zagięte zęby jadowe o długości od 5-8 mm. Są one krótsze niż u żmij, ale mocniejsze. Kobra jest wężem żyjącym samotnie. Na polowanie wyrusza o zmierzchu i jest aktywna przez całą noc. W mieście podstawę jej pożywienia stanowią myszy i szczury. Kobra żyjąca w lesie lub jego pobliżu poluje na drobne ssaki, żaby, ropuchy i ptaki. Bardzo chętnie zjada ptasie jaja. Poluje także na węże, czasem pożera innego przedstawiciela swojego gatunku. Znajduje ofiary kierując się zmysłem węchu i wzroku. Gdy napotka potencjalną zdobycz, przybiera pozycję właściwą do ataku. Unosi ciało, ocenia odległość, bardzo gwałtownie wysuwa głowę do przodu. Potem następuje ukąszenie. Kobra Indyjska rośnie zwykle od 140 cm do 160 cm długości, choć zdarzają się okazy większe, rekord u samicy to 185 cm, a u samca 225 cm. W warunkach hodowlanych Kobra Indyjska zwykle nie przekracza 180cm długości.

Wygląd
Głowa - jest niewielka, nieznacznie różni się od szyi Okulary - na grzbietowej części płaszcza kobry widnieje charakterystyczny rysunek przypominający okulary Oczy - mają okrągłą źrenicę, chronioną przez zrośnięte przejrzyste powieki Pysk - żuchwa i szczęka są połączone elastycznym więzadłem, co pozwala wężowi szeroko otwierać pysk Kaptur - zaniepokojony wąż szeroko rozkłada kaptur Ubarwienie - jest bardzo różnorodne. Może być brązowe, oliwkowe, oliwkowoszare lub czarne. Podgardle jest żółtobiałe

Biotop
Kobra Indyjska zamieszkuje całe Indie. Jest gadem, który potrafi przetrwać w różnych środowiskach. Występuje na odkrytych polach ryżowych, w ogrodach i parkach wielkich miast. Można się na nią natknąć na trawnikach i bazarach, a nawet spotkać w mieszkaniu. Wyrąb lasów sprzyja rozwojowi Kobry Indyjskiej, gdyż lubi ona otwarte tereny uprawne. Jest zwierzęciem wymagającym ciepła, dlatego występuje na obszarach, gdzie przez cały rok panują temperatury dodatnie. Kobra jest zwierzęciem prowadzącym naziemny tryb życia, choć potrafi wspinać się na drzewa i mury, a także jest bardzo dobrym pływakiem.

Pokarm
Na wolności: Żaby, jaja, węże, drobne ssaki. W niewoli: Głównie drobne gryzonie: bieguski, myszy, szczury

Jadowitość
Kobra Indyjska dysponuje dość silnym jadem, który oddziałowyłuje na układ nerwowy. Ukąszenie może spowodować śmierć nawet dorosłego człowieka jeżeli nie będzie podana surowica w właściwym czasie. Jad Kobry Indyjskiejniszczy układ nerwowy i serce może przestać pracować.

Rozmnażanie
Okres godowy Kobry Indyjskiej przypada na porę deszczową i trwa od stycznia do kwietnia. W okresie rozrodczym kobry dobierają się w monogamiczne pary. W czasie kopulacji samiec okręca się wokół tylnej części ciała tak, aby mogły połączyć się ich kloaki. Kopulacja może trwać kilkanaście minut. Para pozostaje razem do momentu wyklucia się młodych. Przez dwu miesięczny okres inkubacji węże pilnują gniazda. Samica często otacza jaja swym ciałem. Proces wykluwania się młodych trwa od 3 do 6 godzin. Młode kobry od razu są jadowite, podstawą ich diety są młode myszki, bieguski, jaszczurki i żaby. W pierwszym okresie życia węże bardzo szybko rosną. Pierwsza wylinka występuje 3dnia życia, druga 8 a trzecia 21-25 zaś czwarta około 35-45 dnia. Częstotliwość wylinek w późniejszym okresie życia maleje, gdyż gad rośnie dużo wolniej. Dojrzałość płciową kobra osiąga w wieku 2-4 lat. Kobra składa od 9 do 40 jaj.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.

Kobra królewska

Autorem artykułu jest Krzysiek K.



Kobra królewska (Ophiophagus hannah) jest największym z jadowitych węży, osiąga do 5.7 m długości i waży generalnie do 9 kg. Stosownie do rozmiarów wytwarza wielką ilość silnego jadu, typowego dla kobr. Świetnie pływa i wspina się po drzewach.

Siedliskiem jej są gęste górskie lasy oraz bambusowe dżungle, lubi także osiedlać się opodal strumieni i bajorek. Występuje na obszarze indomalajskim i w południowych Chinach. Żyje na odludnych obszarach.

Pożywienie
Żywi się przeważnie wężami. Zjada wszystkie, jakie wpadną jej w drogę, nawet własnego gatunku. Ze względu na to, że żaden jadowity wąż z tamtych obszarów nie zbliża się do niej wielkością, każdy jest narażony na pożarcie.

Rozród
Samica po zniesieniu jaj przykrywa je opadłymi liśćmi i rozmaitymi odpadami. Potem opiekuje się nimi, owinięta wokół takiego gniazda. Wtedy wykazuje bardzo dużą agresję i jest niebezpieczna dla każdego przechodzącego. Niedługo przed wylegnięciem młodych, matka opuszcza gniazdo aby nie uledz pokusie zjedzenia własnego potomstwa.

Jad
Jednym ukąszeniem potrafi nawet zabić słonia (śmierć następuje po 3 godzinach). Człowiek, który został zaatakowany, przy braku pomocy medycznej może umrzeć w ciągu kwadransu. Śmierć następuje w wyniku porażenia mięśni oddechowych. Wąż ten na dodatek przejawia dużą napastliwość i jest znacznie agresywniejszy od innych kobr.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

---

Artykuł pochodzi z serwisu Publikuj.org, kliknij tutaj aby go zobaczyć.