Nosówka (Febris catarrhalis infectiosa canum)

fot. nashthebean (flickr.com) na licencji CC-BY-SA 2.0

      Nosówka jest jedną z najczęściej spotykanych chorób zakaźnych na jakie chorują psy. Jest bardzo zaraźliwa i niestety często kończy się śmiercią zwierzaka. Po przebytej chorobie nasz pupil narażony jest na następstwa w postaci powikłań w obrębie układu oddechowego, pokarmowego, skóry i neurologiczne.

Przyczyny zachorowania

      Nosówkę wywołuję wirus przy współdziałaniu wielu innych zarazków działających wtórnie. Z zarazków działających wtórnie wymienić należy:

·                  paciorkowce hemolityczne,

·                  gronkowce,

·                  pałeczkę okrężnicy,

·                  zarazki z grupy Salmonella.

      Wirus ten wrażliwy jest na działanie czynników środowiska zewnętrznego. Zabójcza jest dla niego temperatura pokojowa, w której wirus nie wytrzyma więcej jak dwie godziny. Wirus nosówki atakuje tylko zwierzęta psowate (Canidae).
      Kotowate nie chorują na nosówkę. Do zakażenia prowadzą trzy drogi:

·                  droga pokarmowa,

·                  droga kropelkowa,

·                  kontakt bezpośredni.

      Jednak nie zawsze tak się dzieje. Czasem zarazek można po prostu przynieść z dworu. Najczęściej chorują szczenięta w wieku 3-6 miesięcy. Czym starszy jest pies tym mniejsze jest prawdopodobieństwo, że zachoruję na nosówkę. Choć w historii zdarzały się przypadki nosówki u psów w wieku od 3 do 8 lat. Wrażliwość psów może wywołać:

·                  niski poziom wapna we krwi (krzywica),

·                  zarobaczenie,

·                  błędy żywieniowe (brak mleka matki, niedostateczna ilość mięsa i warzyw),

·                  niedostateczny ruch,

·                  przemęczenie,

·                  zaburzenia przewodu pokarmowego,

·                  pasożyty zewnętrzne i wewnętrzne,

·                  przeziębienie.

Jak wykryć obecność choroby?

      Zarazek można wykryć we krwi, w śluzie z jamy nosowej, wypływie z oczu, żółci, kale i moczu, w zawartości krost i w płynie mózgowo-rdzeniowym. Ogólne objawy choroby to:

·                  ospałość,

·                  niechęć do zabawy oraz ruchu,

·                  drżenie,

·                  surowiczy wypływ z jamy nosowej i oczu,

·                  zaczerwienienie błon śluzowych,

·                  mrużenie powiek.

      Początkowo występuje wysoka gorączka trwająca od kilku godzin do trzech dni. Bardzo często zaatakowany jest układ pokarmowy, zaczerwienione gardło, zjawia się lekka biegunka. Stwierdza się zapalenie krtani i tchawicy oraz zapalenie oskrzeli.

      Początkowy okres trwa około 10 dni. U psa obserwuje się pięć następujących po sobie postaci nosówki:

·                  Postać płucna - występuje wypływ z jamy nosowej o charakterze surowiczym, a nawet ropnym. Lusterko nosa jest suche i ciepłe. Stwierdza się zapalenie gardła, tchawicy, oskrzeli, zapalenie płuc z gorączką, kaszlem, dusznością i rzężeniem.

·                  Postać żołądkowo-jelitowa - brak apetytu, wymioty, uporczywe biegunki, osłabienie, wychudzenie.

·                  Postać skórna (wysypkowa) - krosty na mniej owłosionych miejscach ciała, jak podbrzusze, powierzchnie wewnętrzne ud, pachy, strona wewnętrzna małżowiny usznej i zewnętrzny przewód słuchowy.

·                  Postać oczna - zapalenie spojówek, mętnienie rogówki i martwica z owrzodzeniem. U psów obserwuje się centralne wrzody rogówki.

·                  Postać nerwowa - objawy nerwowe mają charakter powikłań i najczęściej występują na końcu choroby. Wyróżniamy postać mózgową i rdzeniową oraz zaburzenia ruchowe i wydzielnicze, objawy podniecenia, porażenia i zaburzeń czuciowych. Często objawy te występują równocześnie. Przy postaci mózgowej najczęściej obserwuje się szczękościsk z pienistym ślinotokiem. Często zwierzęta dostają ataków epileptoidalnych. W odróżnieniu od padaczki napady występują regularniej, a odruch rogówkowy w czasie napadu nie zawsze jest zniesiony. Między napadami psy są wesołe i mogą przejawiać "wilczy apetyt". Często występują tzw. tiki nosówkowe i drgawki mięśniowe. Postać rdzeniowa nosówki objawia się niezbornością ruchów, niedowładem i porażeniem kończyn oraz odbytu i pęcherza moczowego.

Rozpoznawanie

      Często do lekkich przypadków dołącza się postać nerwowa. Przy nerwowej postaci nosówki typu mózgowego śmiertelność wynosi aż około 95%. W postaci nosówki typu rdzeniowego, połowa przypadków daje się wyleczyć.