Wybór rasy kotów może niejednego przyszłego właściciela przyprawić o zawrót głowy. Ciężko jest wyodrębnić tę jedną jedyną ulubioną odmianę, zwłaszcza gdy ich różnorodność zadziwia nawet samych felinologów. Do odmiennego wyglądu dokładają się nieraz przeciwstawne cechy usposobienia, co się z tym wiąże preferowanie aktywnego bądź biernego stylu życia oraz posiadanie innej skali tolerancji na te same czynniki otaczającego je środowiska w tym także współegzystujące zwierzęta. Duże rasy kotów cieszą się w Polsce ogromną popularnością. Piękne, potężne Maine coon czy kot norweski leśny są coraz chętniej przez rodaków hodowane.
Międzynarodowa Organizacja Felinologów FIFe wciąż rejestruje nowe rasy kotów i ustanawia standardowy wzorzec. Odmiana kot norweski leśny została uznana przez towarzystwo w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Puszyste futrzaki z północy są inteligentne, zwinne i pełne gracji. Charakterystyczna kryza wokół szyi, wdzięczne portki na tylnych kończynach oraz fikuśnie owłosione spiczaste uszy upodabniające je do rysia nadają im dzikiego wyglądu. Kot norweski leśny samą już posturą zdradza umiłowanie swobody i wolności. W porównaniu do bardziej oswojonej amerykańskiej rasy kotów Maine coon jest bardziej nieufny wobec obcych, zachowując w relacjach z nimi spory dystans. Zamiłowanie do aktywnego trybu życia, objawia wciąż zaskakującymi nowymi pomysłami w organizowaniu swego czasu na zabawy i psoty.
Kot norweski leśny jest nie tylko skandynawską chlubą, ale dumą wszystkich hodowców, którzy pielęgnują w nich wewnętrzną potrzebę zachowania samodzielności oraz własnej woli. Nie sposób ujarzmić tak dziką naturę niezależnej rasy kotów. Obserwując ich codzienne zachowanie, aż żal gdy samemu czasem nie można przejawiać podobnej asertywności. Kot norweski leśny mógłby nauczyć wielu elastyczności w życiu, wyrażania z gracją swojego zdania i umiejętnego realizowania swoich planów.
o Autorze
Artykuł pochodzi z serwisu Albercik.pl - darmowe artykuły na WWW
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz