Biegunka u psa - co robić?

Przyczyny biegunki u psa i sposoby jej leczenia tłumaczy Anna Włodarczyk lekarz weterynarii, Ekspert Wieszjak.pl. Jeśli Twój pies również cierpi na rozwolnienia, koniecznie dowiedz się, jak mu pomóc.

           Biegunki na tle zakaźnym dotykają najczęściej młode psy w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy i powodowane są w znacznej większości przez wirusy.

           Jak postępować jeśli pies ma biegunkę? Kiedy biegunka jest oznaką jakiejś poważnej choroby? Jak to rozpoznać? Barbara z Warszawy

           Biegunki u psa na tle zakaźnym

           Biegunki są jednym z najczęstszych problemów pojawiających się u psów. Biegunki na tle zakaźnym dotykają najczęściej młode psy w wieku od 6 tygodni do 6 miesięcy i powodowane są w znacznej większości przez wirusy (Parvovirus, Coronavirus, Rotavirus).

           Często towarzyszą im inne objawy, jak wymioty, apatia, niechęć do jedzenia i picia. W bardzo ciężkich przypadkach kał jest postaci płynnej i może zawierać domieszkę krwi. Taki stan wymaga natychmiastowej interwencji, gdyż postępujące odwodnienie i utrata elektrolitów będą przyczyniać się do szybkiego pogarszania się stanu zwierzęcia.

         

Biegunki spowodowane zatruciami lub niedrożnością jelit

          U starszych psów z dobrze wykształconą odpornością poszczepienną tak ciężkie objawy występują stosunkowo rzadko i powodowane są częściej zatruciami lub częściową lub całkowitą niedrożnością jelit, niż chorobą zakaźną.

          W ciężkich zatruciach może dochodzić do uszkodzenia śluzówki przewodu pokarmowego, co skutkuje krwawieniem do światła jelit, utratą płynów i ostrą biegunką. Brzuch jest tkliwy, mogą występować objawy ogólne do zaburzeń neurologicznych włącznie.

Biegunki spowodowane połkniętymi przez psa przedmiotami

          Także połknięte przez psa przedmioty (fragmenty zabawek, patyków, duże kawałki kości, kamienie, różnego rodzaju ciała obce) zatykając jelito powodują nasilenie perystaltyki za przeszkodą (biegunka), której na ogół towarzyszą nieefektywne próby wymiotów lub wymioty śliną.

          Jeżeli usunięcie ciała obcego za pomocą metod farmakologicznych nie jest możliwe, zwykle istnieje konieczność wykonania zabiegu chirurgicznego.

          Także połknięte przez psa przedmioty (fragmenty zabawek, patyków, duże kawałki kości, kamienie, różnego rodzaju ciała obce) zatykając jelito powodują nasilenie perystaltyki za przeszkodą (biegunka), której na ogół towarzyszą nieefektywne próby wymiotów lub wymioty śliną. Jeżeli usunięcie ciała obcego za pomocą metod farmakologicznych nie jest możliwe, zwykle istnieje konieczność wykonania zabiegu chirurgicznego.

Biegunki spowodowane problemami z trawieniem

           Rozwolnienia tła pokarmowego obserwuje się po podaniu psu pokarmów ciężko strawnych, na przykład zawierających laktozę (mleko), lub po gwałtownej zmianie sposobu żywienia.

           Sprzyja to nadmiernemu rozwojowi bakterii, które rozkładając nieprawidłowo strawione resztki, powodują zwiększoną dystrybucję wody do światła jelit i w konsekwencji biegunkę.

Rozwolnienia samoistne z zaparciami

           U dorosłych zwierząt zdarzają się też sporadyczne rozwolnienia, występujące nijako “samoistnie”, niekiedy połączone z naprzemiennymi zaparciami. Poza tym pies czuje się dobrze i nie wykazuje żadnych niepokojących właściciela objawów.

           Należy wówczas przeprowadzić 24-godzinną głodówkę, po której podajemy niewielkie ilości kleiku ryżowego z gotowanym kurczakiem 5 do 6 razy dziennie, po czym, jeśli objawy ustąpią, wracamy do standardowego żywienia.

           Jeżeli problem nawraca warto wykonać badanie kału, aby wyeliminować pasożytniczą przyczynę zaburzeń pokarmowych.

           Pasożyty przewodu pokarmowego powodują objawy niespecyficzne i tylko przy bardzo intensywnym zarobaczeniu można zaobserwować dorosłe formy robaków w kale.

           Pasożyty przewodu pokarmowego powodują objawy niespecyficzne i tylko przy bardzo intensywnym zarobaczeniu można zaobserwować dorosłe formy robaków w kale. W diagnostyce różnicowej należy także pamiętać o możliwej nietolerancji pokarmowej (alergia).